مسجد جامع گلپایگان و شناخت تاریخ غنی آن
مسجد جامع گلپایگان از قدیمی‌ترین مساجد ایران به شمار می‌آید و تاریخچه آن به دوران سلجوقیان برمی‌گردد. این بنا با اجزای مختلفی چون محراب، ایوان، شبستان و گنبد طراحی شده که هر یک به نوبه خود با زیبایی و معماری منحصر به فرد خود، توجه بازدیدکنندگان را جلب می‌کند. این مسجد تاریخی در مرکز و بافت قدیمی شهر گلپایگان واقع شده و به عنوان یکی از جاذبه‌های معروف این منطقه شناخته می‌شود.
اگر به معماری و تاریخ ایران علاقه‌مندید، در ادامه این مقاله با ما همراه باشید تا به نقل از سایت گردشی تاپ بیشتر با این اثر ارزشمند و جذاب آشنا شوید.
از گذشته مسجد جامع گلپایگان چه می‌دانیم؟
مسجد جامع گلپایگان به دستور «ابونصر ابراهیم بن محمد بابا عبدالملک»، حاکم اصفهان در دوران سلجوقیان بنا گردید. بر اساس کتیبه‌های قدیمی، سال ساخت این مسجد به سال 466 هجری شمسی نسبت داده می‌شود. با ورود اسلام به ایران و تغییر دین مردم از زرتشتی به اسلام، بسیاری از آتشکده‌ها و معابد قدیمی تخریب شدند و به جای آن‌ها مساجد متعددی ساخته شد. مسجد جامع گلپایگان نیز بر روی بقایای یک آتشکده ساسانی بنا شده است.
طراحی و معماری این مسجد بر عهده «ابوعمر بن محمد قزوینی» بود که در کتیبه‌ای در محراب مسجد به آن اشاره شده است. در طول تاریخ، این مسجد بارها مرمت و بازسازی شده و بخش‌های جدیدی به آن افزوده شده است. به عنوان نمونه، در زمان حکومت فتحعلی شاه قاجار، شبستان‌هایی با طراحی ساده به دو طرف گنبد اضافه گردید. مسجد جامع گلپایگان به عنوان یکی از مهم‌ترین بناهای تاریخی کشور، در تاریخ 9 مردادماه سال 1312 در فهرست آثار ملی ایران به ثبت رسید و همچنان به عنوان نمادی از تاریخ و فرهنگ اسلامی در این منطقه شناخته می‌شود.
درباره طراحی و ساخت مسجد جامع گلپایگان
معماری این مسجد به دست معمار قزوینی به نام ابو عمر بن محمد قزوینی، که به «بواسار کسرار» مشهور است، طراحی و اجرا شده است. این معمار با استفاده از خلاقیت و مهارت‌های هنری خود، به ساخت این بنای زیبا پرداخته است. سبک معماری این مسجد، ایرانی-اسلامی است که در کاشی‌کاری‌ها، نقوش و طرح‌های اسلیمی و همچنین در آجرچینی‌های آن به وضوح قابل مشاهده است. مصالح اصلی به کار رفته در این بنا شامل آجر و سنگ می‌باشد که در تمامی قسمت‌ها آجرکاری‌های بسیار زیبایی به چشم می‌خورد.
این مسجد با زیربنای 1600 متر مربع شامل بخش‌های مختلفی مانند گنبد، صحن و شبستان است که آجرکاری‌های آن به دوران سلجوقیان تعلق دارد و تنها در دوره‌های بعدی مورد مرمت قرار گرفته است. در وسط صحن، یک حوض آب بزرگ وجود دارد که جلوه‌ای خاص به این مکان بخشیده و نمازگزاران از آن برای وضو استفاده می‌کردند. یکی از ویژگی‌های بارز این بنا، کتیبه‌های درون مسجد است که به یادگار از دوران سلجوقیان باقی مانده و بر غنای تاریخی این مکان می‌افزاید.
کلام آخر
مسجد جامع گلپایگان، با معماری بی‌نظیر و قدمتی که به دوران سلجوقیان برمی‌گردد، یکی از مهم‌ترین جاذبه‌های تاریخی این منطقه به شمار می‌آید. این بنا با سبک معماری ایرانی-اسلامی و تاریخچه‌ای حدود 900 ساله، هر بازدیدکننده‌ای را به خود جذب می‌کند. امید است که در آینده‌ای نزدیک، امکان سفر به گلپایگان و بازدید از این مسجد برای شما فراهم شود. از اینکه تا پایان این مقاله با ما همراه بودید، بسیار سپاسگزاریم.
